Kun je iets meer vertellen over jezelf, je achtergrond en je ontwerppraktijk ST-DUO?
ST-DUO, mede opgericht door Sophie Balch en Tijn de Kok in 2020, legt de nadruk op de capaciteit van ontwerp om zinvolle samenwerkingen te stimuleren. Onze projecten bestrijken culturele, sociale, politieke en milieukwesties, met als doel degenen te ondersteunen en te empoweren die werken aan het verbeteren van de wereld. In onze praktijk combineren we grafisch ontwerp, strategie, campagneontwikkeling en participatieve workshops, waarbij we altijd het menselijke element prioriteren. Gedreven door ons ‘Manifesto for a Better World’ — een document waarin de ethiek van de studio wordt beschreven — produceert ST-DUO identiteiten die de juiste houding belichamen, waarmee we anderen helpen om voor hun werk en overtuigingen te staan. Het manifest identificeert vijf rollen die ST-DUO essentieel vindt om uitdagingen te navigeren en een positieve impact te behalen, waarvoor de studio samenwerkingsgerichte ontwerpmethodologieën ontwikkelt.
Wat had je willen weten toen je net begon als ontwerper?
Haha, de lijst van mogelijke antwoorden zou eindeloos kunnen zijn, maar dan zou het proces van groei of het daar komen wel heel saai zijn. We hebben echter wel het gevoel dat er nog steeds een enorme kloof is tussen onderwijs en het werkveld, vooral voor degenen die hun eigen studio of bedrijf willen starten. Het kost tijd om een professioneel niveau te bereiken en het lijkt bijna vreemd dat elke ontwerper dezelfde ‘fouten’ moet maken voordat ze op een punt komen waar ze — serieus — hun artistieke en professionele carrière kunnen ontwikkelen. ‘Klanten’ en/of instellingen maken hier gebruik van door “kansen” te bieden in plaats van professionele opdrachten. Daardoor komen veel ontwerpers terecht in onderbetaald werk, waarbij ze artistiek te veel leveren en zo een disbalans in het vak creëren. Meer ondersteuning in deze fase van onze carrières zou enorm nuttig zijn geweest, vooral weten wanneer je hulp moet vragen of waar je die kunt vinden.
Wat voor soort project zou je in de toekomst willen realiseren, en waarom?
We houden van de diversiteit aan projecten en dus ook de rollen of taken die we momenteel in ons portfolio hebben, en de mensen/organisaties mee waarmee we samenwerken. Dit koesteren we enorm. Als we in de toekomst van de studio kijken, zouden we hetzelfde soort werk willen blijven doen, maar met elke stap of nieuw project willen we meer impact maken, op een grotere schaal en voor een groter publiek. Tot we ons uiteindelijke doel bereiken: #worlddomination 🙂
Als je één persoon zou kunnen kiezen voor de ultieme samenwerking — of het nu een wetenschapper, kunstenaar, filosoof, bioloog, ontwerper, politicus of iemand anders is — wie zou dat dan zijn en waarom?
Voor ons zou de ‘ultieme’ samenwerking — als die bestaat — zijn met een persoon die alle vijf de persona’s uit ons manifest in zich verenigt. Als diegene nog leeft, zou iemand in de geest van Buckminster Fuller (uitvinder, architect, ontwerper, filosoof, socioloog, schrijver, enzovoort) zeker aan dit profiel voldoen. Iemand die niet bang is om verder te denken dan de beperkingen van de huidige samenlevingen en die erop uit is mensen, cultuur en behoeften samen te brengen boven dingen zoals winst of eigenbelang.
We dringen er bij mensen op aan om te beginnen met doen voordat ze denken. Daardoor wordt het proces veel actiever en reflectiever en veel minder speculatief.— Sophie Balch en Tijn de Kok
Bij WDE geloven we dat ontwerpend denken fundamenteel is voor het vinden van nieuwe oplossingen voor complexe maatschappelijke uitdagingen. Hoe zie jij dit als ontwerper?
Design thinking is zeker een superkracht van de creatieve gemeenschap, maar volgens ons blijft het vaak te lang hangen bij het denkproces, waardoor het nogal een smalle benadering krijgt. Wij zijn grote voorstanders van het opnemen van de ‘doen’ fase in het proces. We dringen er bij mensen op aan om te beginnen met doen voordat ze denken. Daardoor wordt het proces veel actiever en reflectiever en veel minder speculatief. Design Thinking is een mindset en benadering van probleemoplossing en innovatie, verankerd in mensgerichte design. Het is een proces dat aannames uitdaagt, problemen herdefinieert en innovatieve oplossingen aanmoedigt. Terwijl Design Doing de praktische, hands-on uitvoering van ontwerpideeën is. Het omvat de tastbare creatie en iteratie van prototypes en het fysieke maken. Dit is cruciaal voor het testen en verfijnen van concepten.
Door beide processen op een niet-lineaire manier te combineren, creëer je een brug tussen conceptualisatie en de toepassing in de echte wereld, waardoor praktische testen en verfijning mogelijk zijn in relatie tot het probleem.
Jullie project ‘Design Thinking ≠ Doing! — A New Way To Grow’ was onderdeel van de Embassy of Inclusive Society tijdens de Dutch Design Week 2024. Kun je iets meer vertellen over het project en in welke fase het zich momenteel bevindt?
Begin 2021 werkten we samen met het inclusieve dansgezelschap Misiconi voor een speciale samenwerking: Design Thinking ≠ Doing! Samen onderzochten we hoe design waarde kan toevoegen aan inclusieve onderwijsmethoden binnen de danspraktijk. Door het maken van het proces als hulpmiddel om groei te documenteren, is het doel van Design Thinking ≠ Doing! om zowel docenten als dansers in staat te stellen inclusieve manieren van onderwijs te verkennen door design naar de dansvloer te brengen.
De dansers van Misiconi vormen een gemengde groep van mensen met en zonder beperkingen. In dit onderzoek richtten we ons specifiek op jongvolwassen dansers met een verstandelijke beperking en/of leerproblemen die hun danstalent aan het ontwikkelen zijn. Onze samenwerking met Misiconi hield in dat we een bestaande methodologie vertaalden naar een toolkit die dansers in staat stelt autonomie in hun praktijk te ontwikkelen en inzicht te krijgen in hun persoonlijke groei. Experimentatie en samenwerking met het dansgezelschap en zijn dansers waren essentiële onderdelen van dit proces.
De samenwerking begon met actief onderzoek (Doing!) in plaats van (Design) thinking, om een beter begrip te krijgen van de mogelijkheden van de doelgroep. Door middel van een reeks oefeningen vroegen we de dansers zich in te leven in een marker of tekengereedschap naar keuze, en verkenden en experimenteerden we met verschillende niveaus van abstractie en expressie. De resultaten en materialen die door de dansers werden gecreëerd, gaven waardevolle inzichten in de doelgroep en voedden het idee om tekenen als hulpmiddel te gebruiken voor gesprek en zelfreflectie.
Deze resultaten vormden de basis voor het tweede deel van ons onderzoek: het “Thinking”-aspect. Samen met ontwerpers, professoren en academici onderzochten we het onderwerp leren & beoordeling, om beter te begrijpen hoe we de inzichten en actieve methode uit het eerste deel van het onderzoek konden gebruiken om een toolkit te creëren met verschillende tools die dansers helpen autonomie te ontwikkelen en hun groeiproces te visualiseren. Dit onderzoek is gedocumenteerd in A New Way to Grow, een publicatie die onze bevindingen en prototypes van een toolkit presenteert, ontworpen om dansers met een beperking te helpen hun groeiproces te documenteren. Het boek bevat ook interviews met experts op het gebied van onderwijs en design, evenals een uitleg van Misiconi’s innovatieve talentontwikkelingsroute.
Zijn er vervolgstappen voor het project? En zo ja, wat zijn die?
Op dit moment bereiden we een nieuwe financieringsaanvraag voor en zijn we bezig met het vinden van nieuwe samenwerkingspartners om de toolkit op grotere schaal te blijven testen en ontwikkelen. We onderzoeken ook de mogelijkheid om workshops te organiseren op scholen/instituten over het onderwerp inclusief onderwijs.
Waarom hebben jullie ervoor gekozen om deel te nemen aan deze Embassy?
We werden geselecteerd om deel te nemen aan de ‘Embassy of Inclusive Design’ door Shay Raviv. Haar project ‘Beyond Projects’ was voor ons erg inspirerend en we zagen ons project goed passen bij de manier waarop zij de Embassy cureert. Dutch Design Week bood ons niet alleen exposure en de kans om bewustzijn te creëren voor het onderwerp, maar ook een mogelijkheid om onze ideeën en concepten te testen en inzichten te verkrijgen van het publiek. Dit is geweldig voor een project dat zich nog in de onderzoeksfase bevindt. Het heeft ook veel nieuwe ideeën en mogelijkheden opgeleverd om dit project op grotere schaal toe te passen.
Welke tips zou je geven aan onderwijsinstellingen die met ontwerpers werken aan een specifiek vraagstuk of probleem?
Vertrouw op het proces. Blijf niet te lang hangen in de denkwijze, neem een actievere houding aan en begin vanaf het begin met testen en doen. Betrek iedereen, ontwerpers en instellingen zijn niet het hele systeem. Raak betrokken en sta meer ‘spelen’ en ‘maken’ toe in de vroege fases van een proces. Durf je aannames uit te dagen. Stap weg van het proberen om een probleem op te lossen en laat het proces onthullen wat de werkelijke behoefte is.